زمزمه های یک شب سی ساله
همه می پرسند چیست در زمزمه ی مبهم آب چیست در همهمه ی دلکش برگ چیست در بازی اون ابر سپید روی این آبی آرام بلند که ترا می برد اینگونه به ژرفای خیال چیست در خلوت خاموش کبوترها چیست در کوشش بی حاصل موج چیست در خنده ی جام که تو چندین ساعت مات و مبهوت به آن می نگری نه به ابر نه به باد نه به برگ نه به این آبی آرام بلند من به این جمله نمی اندیشم به تو می اندیشم ای سراپا همه خوبی به تو می اندیشم همه جا همه وقت من به هر حال که باشم به تو می اندیشم تو بدان تنها این را تو بدان تو بمان با من تنها تو بمان جای مهتاب به تاریکی شبها تو بتاب من فدای تو به جای همه گلها تو بخند اینک این من که به پای تو درافتادم باز ریسمانی کن از ان موی دراز تو بگیر تو ببند باسخ چلچله ها را تو بگو قصه ی ابر و هوا را تو بخوان در رگ ساغر هستی تو بجوش من همین یک نفس از جرعه ی جانم باقی ست آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش
| قالب : پیچک |
درباره سایت
منوی سایت
آرشیو سایت
پیوند ها
اختصاصی ویژه
طراح قالب
امکانات سایت